Youp van 't Hek: 'Mij krijg je niet gauw stil. Soms wel. Zoals na het gesprek met de vader van Sanda Dia.'

Mij krijg je niet gauw stil. Soms wel. Bijvoorbeeld na het vraaggesprek van Humberto Tan met de vader van Sanda Dia. Sanda is de student die in 2018 op gruwelijke wijze werd vermoord tijdens een ontgroening bij de chique Leuvense studentenclub Reuzegom. Die club bestond uit keurige zoontjes van bijzonder nette ouders, die wisten dat je in tijden van nood adequaat moet handelen.

Bijvoorbeeld door hun kroost op te dragen om na de moord alles zo snel mogelijk goed schoon te maken zodat er geen enkel bewijs zou zijn. Zo moesten ze ook alle filmpjes en foto’s op hun mobieltjes wissen. Een aantal uitgekookte advocaten deed de rest. Hun straffen waren mild. De zoontjes hebben Sanda doodgemarteld door hem levende goudvissen te laten eten, net als vers vermalen muis en dit mocht hij tot zich nemen met liters vissaus. Terwijl hij deze delicatessen verorberde, stond hij in een kuil met ijskoud water en werd er vrolijk over hem heen gepist. Door achttien jongens. Ik herhaal: achttien jongens. Niet een die tijdens het zeiken dacht: is dit wel goed?

De Senegalese vader van Sanda heeft een boek geschreven over de moord en sprak daar op vrijdag 15 maart over met Humberto. Dat deed de man met zoveel wijsheid, zoveel ingehouden woede en zoveel verdriet. De moordenaars van zijn zoon verweet hij minder dan de doortrapte ouders van deze jongens. Wie die ouders zijn? De crème de la crème van de Vlaamse samenleving. Mensen van een zekere statuur, die elkaar in bepaalde kringen hogelijk waarderen. De vader veegde door zacht te praten de vloer aan met dit tuig. Zowel met de ouders als met de kinderen. Maar vooral de ouders. Op het moment dat ik ademloos en geroerd naar de vader luisterde, ging er door Utrecht een powerpoint van twee Utrechtse corpskneuzen met daarop een bangalijstje met lekkere en minder lekkere wijven. In 2018 was de moord. We zijn nu zes jaar verder.

Dit artikel komt uit VARAgids 13, bladzijde 91.